διαταρακτικός

-ή, -ό

αυτός που έχει την ιδιότητα να διαταράσσει, να προκαλεί διαταραχές.

[ΕΤΥΜΟΛ. Η λ. μαρτυρείται από το 1896 στην εφημερίδα Ακρόπολις].